HAPPILY EVER AFTER

Alink & Plukaard

Alink&Plukaard is opgegroeid met de Romantische Liefde. De Disney-films en Titanic-momenten zijn in ons collectieve geheugen gegrift. We willen De Ware. Maar wat gebeurt er als je die gevonden hebt? Wat komt er na die verliefdheid? Wat gebeurt er als De Ware niet De Ware blijkt te zijn, en voor eeuwig toch niet zo lang duurt als gedacht.

Happily Ever After gaat over een Grote Liefde, hoe mooi die kan zijn en hoe onverdraaglijk het is als die voorbijgaat. Over hoe doodeng liefhebben is.

Credits

Concept, tekst en spel Yara Alink, Sander Plukaard Regie Lidwien Roothaan Tekstbijdrage Rob de Graaf Scenografie Marjolijn Brouwer Kostuums Bernadette Corstens Lichtontwerp Bob Ages Techniek Bob Ages, Bas van Koetsveld, Roy Potgieter Productie Annelies Hendrikse Zakelijke leiding Ben Visser Grafisch ontwerp Gerrit Alink Posterbeeld Maxime Faassen Scènefoto’s Sanne Peper

Recensies

“Briljant gespeelde scènes uit ieders liefdesleven.”
(…)
“Het is ongelooflijk knap hoe briljant Yara Alink van mimiek weet te wisselen. Op perfecte wijze weet zij de inhoud van haar tekst en de subtekst van haar woorden in gezichtsexpressie te vertalen.”
(…)
“Een ontroerende, humoristische en af en toe flink dramatische voorstelling. (…) ‘Snel, flitsend en fantasievol.”
(…)
“Aan het slot staan ze oud en wijs naast elkaar, ze zijn ondanks alles oud geworden, samen. Niet langer dan vijf kwartier duurt Happily ever after, maar voor je gevoel zijn er tal van liefdesperikelen én geluksmomenten gepasseerd.”
Keuze van de kriticus Theaterkrant

“In de inkijkjes in de liefdesperikelen van Ilona en Walter herken je de banaal-poëtische signatuur van Rob de Graaf - die aan deze voorstelling meeschreef - met pareltjes van relatiemetaforen, zoals: "Toch heb ik elke dag als ik naar huis ga het gevoel alsof er een bord opgewarmd eten voor me klaarstaat."”
(…)
“Alink en Plukaard zitten allebei lekker in de overdrijving. Dat levert humoristische scènes op.”
Het Parool

“Happily ever after’ is geestig en ontwapenend.”
(…)
“Herkenbare en pijnlijke scènes, waar Woody Allen nog wat van zou kunnen opsteken.” 
★★★★ Dagblad van het Noorden